Deze zomer besloten we het experiment aan te gaan. Je kunt jaren wikken en wegen over dingen die je denkt te willen, maar zonder concrete ervaring kun je er toch niet achter komen of het echt zo is. Of zoals Einstein gezegd schijnt te hebben: ‘Experience is the only true source of knowledge.’ En de woorden ‘experience’ en ‘experiment’ zijn van oorsprong vrijwel synoniem.

Afgelopen zomervakantie nodigden we deelnemers aan onze trainerstraining voor het eerst uit om op de boerderij te kamperen. Zodat men zes aaneengesloten dagen aandacht had voor waar ieder voor kwam. Het zou voor de meesten in elk geval het reguliere woon-werkritme doorbreken. Vijf nachten stonden er tentjes verspreid over het land, de moestuin en de boomgaard. De ervaring werd zo´n groot succes, dat we het een maand later herhaalden. Toen diende zich een nieuwe vraag aan: waar kunnen we slapen als het te koud is voor een tentje? 

Hoe creëren we nieuwe ruimte voor wat zich nu aandient? En zijn we bereid bestaande ruimte op te geven? In ons hoofd is altijd wel ruimte te vinden, maar in de fysieke omgeving is dat minder makkelijk. We hebben eerst een uitbouw aan de trainingsruimte overwogen, maar dat zou ramen kosten; er zou teveel licht en uitzicht verloren gaan. Dus gaat de klusschuur er nu aan geloven!

Wie het erf van Vrije Oogst oprijdt, wordt al snel verleid door de rietgedekte wagenschuur met torenspits, waar Rien Poortvliet voor getekend schijnt te hebben. Het rechterdeel transformeerden we al eerder tot een van de charmantste natuurhuisjes van het land, aldus de lovende recensies. En nu gaan we ook het linkerdeel verbouwen, om kleine, maar uiterst comfortabele slaapkamers en sanitaire voorzieningen voor cursisten te realiseren.

De eerste fase is inmiddels achter de rug: het ruimte maken. Het uitzoeken en afscheid nemen van in onbruik geraakte dingen is voor mij altijd weer een spiegel: Wat verzamelen we in de loop der tijd toch allemaal; wat bewaren we toch nog veel en hoeveel ruimte neemt dat in? Het maakt me soms ook melancholisch, om al die oude ‘tijdelijke oplossingen’ jaren later nog eens welwillend kritisch te bekijken en definitief te ontmantelen. Heerlijk dat we besloten hebben die ruimte voor iets anders, leukers, belangrijkers nodig te hebben: het maakt de beslissingen om afscheid te nemen zoveel makkelijker!

Ondertussen is Marjolijn de bak aan het lostrekken met onze bejaarde Deutz D40 en eg, klaar voor de volgende workshop met een van onze paarden, want ook de natuur groeit lekker door.

Ochtendgloren op Vrije Oogst: uitzicht vanuit de keuken op het vernieuwde pomphuisje en de paardenbak, met ons paard Ruby Tuesday in de verte.